حتما در خبرها شنیده اید که خدیجه آزادپور دختر ایرانی شرکت کننده در مسابقات گوانجوی چین که مدال طلا آورده، مورد تبعیض جنسیتی دستگاه عدل پرور جمهوری اسلامی قرار گرفته است و مسئولین بی تربیت بدنی جمهوری اسلامی! از دادن خانه مسکونی پاداشی وعده داده شده به این ورزشکار طلایی به بهانه مجرد بودن و نداشتن شوهر امتناع می کنند!اکنون می خواهم تلنگری را به شما بزنم!
اگر خدیجه آزادپور اعلام می کرد می خواهد نقش ندای مظلوم را در آن فیلم کذایی ساخت حکومت بازی کند انصافا چه اتفاقی می افتاد؟!
آهان در عرض 24 ساعت ده ها کمپین ناسزا گویی و نفرین کردن و اینها راه می افتاد و همه عالم و آدم می فهمیدند که این دختر چه آدم ... ادامه نمی دهم تا همین جا کافیست.
پرسش این است که:
چرا خرد جمعی ما ایرانیان در جنبش های اجتماعی و مدنی و آزادی خواهی به سمت انجام کارهای خیرخواهانه گروهی کمتر می رود؟!
چرا کمپین های عظیم به جای ناسزا گویی و نفرت پراکنی، بیشتر برای کارهای خیر و سازنده راه اندازی نمی شود؟!
مثلا در همین یک مورد چرا برای عرض اندام کردن در مقابل حکومت ستمگر، کمپینی راه اندازی نمی شود تا با واریز پول به حساب افراد سرشناس و چهره های صاحب نام چون جعفر پناهی، زهرا رهنورد یا استاد شجریان، عزت الله انتظامی و غیره آنها را ترغیب کنیم تا از طرف ملت ایران در صدد خرید یک خانه شیک و مدرن با وسایل کامل با بهترین ماشین مدل 2010 برای این اولین بانوی طلایی رشته جودو در ایران برآیند و آن را به نمایندگی از مردم ایران به این ایرانی تلاشگر هدیه کنند تا مشت محکمی باشد بر دهان تبعیض گر و تبعیض نژاد؟!
واقعا چرا چنین نمی شود ما را؟
75 میلیون جمعیت فقط در داخل ایران هستیم، حال ایرانیان خارج از کشور بمانند!
محیط کره زمین برابر 40 هزار کیلومتر یعنی 40 میلیون متر می باشد. به عبارتی در هر یک متر از محیط کره زمین می توان دو ایرانی را قرار داد! اگر همین جمعیت ایرانیان دست های خود را افقی باز کنند و دور محیط کره زمین قرار بگیرند بیش از دو بار محیط کره زمین را با زنجیره انسانی خودمان دور خواهیم زد!
این همه جمعیت!
چرا هیچ هسته مردمی اینچنینی از نمایش قدرت خیرخواهانه در ما ایجاد نمی شود؟!
مزه زندگی برای ما ایرانی ها به چیست؟!
چرا به سمت چنین کارهای خوشمزه و لذیذ گروهی نمی رویم اما در عوضش هرجا برای تخریب و بد و بیراه گفتن عرصه باز باشد ما با تمام قوا هستیم؟!
جمهوری اسلامی بزرگترین حسنش این است که پر است از خطاهای نابخردانه که می شود از وجود آنها بیشترین استفاده را به نفع خوش نام کردن جنبش آزادی خواهی برد اما همه یا منتظرند که مردی در آغوش ا.ن برود یا زنی اعلام کند می خواهد نقش ندا را بازی کند تا نیروی جمعی ما بخواهد از خود قدرتی سخت نشان بدهد!
باور کنید از این همه نیروی عظیم در جنبش که بدون تدبیر بیهوده هدر می روند و فرصت های بی نظیری که به راحتی سوخت می شوند به تنگ آمده ام که این مطلب را می نویسم!
از طرفی هم مطمئنم تا زمانیکه نیروی خرد جمعی ما به جای فحاشی و تخریب، اندیشمند و خیرخواه و سازنده و دست به جیب نشده باشد نمیتوان از آینده ایران و ایرانیان انتظار انجام عمل خارق العاده ای را داشت.
به علاوه این، اگر بتوانیم موفق شویم جهت نیروی جمعی عظیم جنبش آزادی ایران را به سمت انجام کارهای خیرخواهانه ببریم، علاوه بر خوشنامی بیشتر آن، مسلما جمعیت انسانی آن نیز روز به روز بیشتر شده و افراد بیشتری به آن با جان و دل می پیوندند.
آیا کسانی هستند که بتوانند با دست به جیب کردن ایرانیان آزادی خواه، نسل جدیدی از کمپین های اعتراضی اینچنین را راه اندازی کنند؟!
آی با شما هستم آی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر