قابل توجه آنهایی که نگران ظهور دیکتاتوری مجدد در آینده ایران هستند: علم ژنتیک جلوی به قدرت رسیدن دیکتاتورها را می گیرد. تنها شرط آن این است که در ایران آینده، سیاستمداران قبل از رسیدن به قدرت از نظر نداشتن ژن های دیکتاتوری و همچنین مبتلا نبودن آنها به بیماری های روانی چون اسکیزوفرنی از نوع پارانوئیدی، توهم و هذیان گویی توسط گروهی متشکل از بهترین پزشکان و متخصصان درجه یک بررسی شوند. به همین راحتی.
كشف ژن ديكتاتورها-همشهري آنلاين-
براساس مطالعه‌اي كه ادعا مي‌كند ارتباطي ژنتيك براي ظالم بودن انسان‌ها يافته، به‌نظر مي‌رسد رفتار ديكتاتور منشانه برخي از افراد به‌دليل ژن هايشان باشد. محققان ارتباطي ميان ژني با نام AVPR1a و بروز رفتار ظالمانه-يافته‌اند. به گفته محققان، ديكتاتور بودن ناشي از خودخواهي فرد است. نمونه آن موبوتو، رئيس‌جمهوري زئير (جمهوري دمكراتيك كنگو) است كه تمامي منابع و معادن گرانقدر كشورش را در قبال دريافت كمك‌هاي مالي و نظامي در اختيار آمريكائي‌ها قرار داد تا در حالي كه اتباع كشورش در رنج و فقر به سر مي‌برند يكي از ثروتمندترين مردان جهان شود.محققان دقيقا مكانيسم تاثير اين ژن بر رفتار را نمي‌دانند؛ اما رهبر تيم تحقيق، ريچارد ابستين مي‌گويد: شايد بتوان اين طور تفسير كرد كه براي برخي افراد ضرب المثل «بخشيدن بهتر از گرفتن است» چندان درست نيست. مركز پاداش در مغز ديكتاتورها احتمالا هنگام اعمال نوع‌دوستانه كمتر احساس لذت مي‌كند و همين باعث مي‌شود آنها خودخواهانه‌تر عمل كنند.
ابستين و همكاران او تصميم گرفتند ژن AVPR1a را مطالعه كنند، زيرا اين ژن به توليد گيرنده‌هايي در مغز كه وازوپرسين را ايجاد مي‌كنند، معروف است. وازوپرسين هورموني است كه عامل نوع دوستي مي‌شود. مطالعات روي موش قبلا نشان داده بود كه اين هورمون براي در كنار هم ماندن موش‌ها در گروه‌هاي اجتماعي بسيار مهم است.
تيم ابستين مطمئن نبود كه آيا تفاوت در چگونگي بيان اين گيرنده در مغز است كه موجب مي‌شود انسان‌هايي با رفتارهاي سخاوتمندانه به نسبت كم يا زياد وجود داشته باشند يا پاي عوامل ديگري در ميان است. براي فهميدن اين موضوع آنها نمونه‌هاي DNA بيش از 200 دانش آموز داوطلب را قبل از اينكه از آنها بخواهند در مطالعه شركت كنند، آزمايش كردند.
(براي جلوگيري از تحت‌تأثير قرار گرفتن رفتار داوطلبان به آنها گفته نشد در چه آزمايشي شركت مي‌كنند) سپس دانش‌آموزان به دو گروه تقسيم شدند: ديكتاتورها و تحت سلطه‌ها. (كه در تقسيم بندي گروه A و B ناميده شدند) هر ديكتاتور 50 دلار دريافت كرد. او آزاد بود كه آن را به‌طور مساوي يا كمتر بين تحت سلطه‌ها تقسيم كند. بنابراين سرنوشت هر تحت سلطه‌اي كاملا به دست و دلبازي ديكتاتور وابسته بود.
ابستين و همكارانش در مجله ژن، مغز و رفتار گزارش دادند كه حدود 18 درصد از ديكتاتورها همه پول را نگه داشتند؛ حدود يك سوم پول را تقسيم كردند و 6 درصد هم در كمال سخاوت همه پول را به تحت سلطه‌ها دادند. تيم تحقيق گزارش داد هيچ ارتباطي از نظر جنسيت و نوع رفتار بين شركت‌كنندگان وجود نداشت و اين ارتباط تنها مربوط به طول ژن AVPR1a بود. مردمي كه بيشتر تمايل به رفتارهاي خودخواهانه داشتند ژن كوتاه تري داشتند.
هر چند هنوز مشخص نيست چگونه طول ژن AVPR1a بر گيرنده‌هاي وازوپرسين تاثير مي‌گذارد؛ اما ابستين معتقد است گيرنده‌هاي وازوپرسين در مغز افرادي كه ژن AVPR1a در آنها كوتاه‌تر است احتمالا به طريقي توزيع مي‌شود كه آنها را مجبور مي‌كند احساس كنند كمتر تمايل به فعاليت‌هاي سخاوتمندانه دارند.
اگر چه مكانيسم نامشخص است اما ابستين تقريبا مطمئن است كه خودخواهي حريصانه و ديكتاتوري ريشه ژنتيك دارد. او حرف خود را اينگونه ثابت مي‌كند كه اگر در تاريخ ديكتاتورهاي نه چندان معروف دوقلوهايي وجود داشتند هر دو به يك اندازه بي‌رحم بودند.
نيكلاس بروسلي از دانشگاه ساوت همتون كه مشابه چنين بازي را امتحان كرده، مي‌گويد: با وجود همه اين تحقيقات بايد در استفاده از ارتباط ابزاري اين بازي و نتيجه گيري درباره بخشندگي انسان‌ها دقت كرد. تحقيق او نشان داد افرادي كه به‌عنوان ديكتاتور پول در اختيار داشتند كاملا از دزديدن پول ديگر بازيگران در بازي ابراز خرسندي مي‌كردند. به‌نظر مي‌رسد افراد نوع‌دوست در بازي ابستين احساس كرده‌اند كه از آنها توقع بروز چنين رفتاري وجود داشته است.
اگر اين درست باشد پس ظاهرا ديكتاتورها هم نه به خاطر طمع بلكه به‌دليل كمبود مهارت‌هاي اجتماعي -كه اين توانايي را به آنها نداده است- نتوانستند درك كنند چه توقعي از آنها هست. اين مطالعه تقريبا با تصاوير ديكتاتورهايي كه هيچ حسي در رفتار‌ها و برخوردهايشان ندارند، مطابقت دارد. چنين تصاويري در سراسر تاريخ از امپراتورهاي روم تا ناپلئون بناپارت، موسيليني، صدام حسين و رابرت موگابه وجود داشته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر